Cookie policy

de Zorgboog gebruikt cookies om bijvoorbeeld de website te verbeteren en te analyseren, voor social media en om ervoor te zorgen dat u relevante advertenties te zien krijgt. Als u meer wilt weten over deze cookies ga dan naar zorgboog.nl/cookies. Bij akkoord op deze cookie policy geeft u de Zorgboog toestemming voor het gebruik van optimale cookies op onze websites. Klik op “Instellingen aanpassen” om uw voorkeuren te wijzigen.

Cookies accepteren Instellingen aanpassen

Het verhaal van

Gerrie Peters


Als vrijwilliger ben ik al 12,5 jaar kind aan huis in Keyserinnedael in Helmond.

Werkzaam als

Vrijwilliger

Werkt bij de Zorgboog

Sinds 2012

Locatie

Keyserinnedael Helmond

Maak kennis met Gerrie

Vrijwilliger Gerrie is maar liefst 12,5 jaar kind aan huis in woonzorgcentrum Keyserinnedael in Helmond. Voor veel bewoners en medewerkers is zij dan ook een bekend gezicht. 

“Ik maak altijd een praatje met de bewoners als ik hier ben, een stukje aandacht vindt iedereen fijn en bewoners voelen zich gezien en gehoord. Heel belangrijk vind ik dat. Vroeger was ik hier dagelijks te vinden. Ik ondersteunde bij kookactiviteiten, muziekmiddagen, Sinterklaasvieringen en de Liederentafel. Tegenwoordig moet ik het rustiger aan doen in verband met mijn gezondheid, maar meehelpen bij de Liederentafel blijf ik doen. Dat is zo gezellig! Een uur lang maakt een groep van twaalf muzikanten van Zang- en Amusementsvereniging De Notenkrakers muziek voor de bewoners. Elke eerste vrijdag van de maand komen bewoners naar de ontmoetingsruimte en worden ze getrakteerd op liedjes uit de jaren 50 en 60.

De ouderen met dementie genieten van de bekende deuntjes zoals Zilverdraden tussen het goud, Viva España, Que Sera Sera, Rode Rozen en `t Brabantse Land.  Met het liederenboek in onze handen zingen we met zijn allen uit volle borst mee. Bewoners kijken vrolijk en zitten met de handen in de lucht mee te deinen met de muziek.

Er wordt wel eens gedanst door de ouderen die ertoe in staat zijn en de sfeer is altijd gezellig. Ik geniet ervan om mensen een fijn gevoel te geven, ook al is dat gevoel bij sommigen meteen na afloop weer weg. Bij iemand met dementie telt het moment, en dat moment moet je koesteren!”

Hier doen we het voor, wat wordt jouw verhaal­?